Voor degene die mijn achtergrond niet kennen, ik ben geruime tijd behoorlijk in de war geweest zeg maar, het ging zelfs zover dat ik op een gegeven moment niet meer alleen naar buiten durfde, of dit nou was voor boodschappen of voor foto's, ik kreeg complete paniek aanvallen.
Afijn op zaterdag 29 juni zat ik dus om 04.30uur in me auto op weg naar de steenuilen, vond het best stoer van mezelf ;-) Om 06.30uur kwam ik op het erf van Hans Menop aan, eerst een heerlijk kopje thee gedronken met Hans en even kort wat bij gekletst, daarna was het tijd om de hutten te gaan betreden.
Er staan 3 eenpersoons hutten op het erf, 2 naast elkaar en 1 hut erboven. Er waren nog 2 fotografen dus even bespreken wie waar zou gaan zitten...Rene en Denis kozen voor de onderste hutten en ik had mijn voorkeur voor de bovenste dus dat kwam mooi uit. Om de uilen niet te verstoren is het belangrijk dat er niet gesproken wordt, dus even nummers uitwisselen om onderling te whats appen, sjonge een hele ochtend niet kletsen, weer een uitdaging voor mij ;-)
Goed eenmaal geïnstalleerd begint het wachten, 08.00uur, 08.30uur, 09.00uur nog steeds geen uiltje gezien, dan maar kijken of de mannen onder nog wakker waren, tja wat moet je anders he, dus beetje whats appen met elkaar om de tijd te doden. En toen ineens.......ja hoor beweging in de tent, het eerste steenuilen jong waagde zich voorzichtig buiten de broedkast....wauw dit is gaaf zeg....voorzichtig kwam hij/zij steeds een stukje verder naar buiten.
Wat een geweldig gezicht zeg, adrenaline stroomt door je lijf wat een geweldig moment, en ja hoor daar kwam nummer 2, die wilde ook weleens even kijken wat er te zien viel buiten.
hahaha veelste klein natuurlijk voor de uiltjes zo samen, dus al snel ging er 1 echt naar buiten om op
de tak te zitten.
De camera's klikte volop, aangezien er best aardig wat wind stond besloot de kleine toch maar weer naar binnen te gaan, hup duwde het broertje/zusje naar binnen en ging zelf ook lekker naar binnen.
Na een tijdje besloot moeders ook maar een kijkje te komen nemen, ze dook vanuit de bomen naar beneden, pikte een muis van de grond en weg was ze weer.... de bomen in, uit het zicht van onze camera's. Hmmmm jammer dat ze niet op de paal ging genieten van haar buit, dat had op zeker leuke foto's opgeleverd, helaas die mazzel hadden we niet. Gelukkig kwam ze vrij snel toch weer terug en liet zich uitgebreid fotograferen vlak voor onze neus. De snavel zat nog met bloed dus de muis was op ;-)
Bovenstaande fotootjes lijken misschien best op elkaar, maar op de bovenste had hij/zij zich zo uitgestrekt dat ik het gewoon ook zo'n leuke foto vond zodat ik hem graag wilde laten zien op dit blog.
Om 13.00uur was het voorbij, Hans kwam ons uit de hutten halen en met zijn 3tjes hebben we nog even wat gedronken en elkaars foto's bekeken. Grappig om te zien dat iedereen toch andere foto's heeft van dezelfde uiltjes. Ik was in ieder geval super tevreden en vond het waanzinnig gaaf om zoiets mee te mogen maken. Okee heb hem dan niet met prooi vast kunnen leggen maarja je ken nou eenmaal niet alles hebben in het leven niet waar ??
Ik ben na afloop nog even doorgereden naar een locatie waar de ijsvogel vaak werd gespot, ik dacht als ik nu toch bezig ben met me grenzen te verleggen doe ik dat er ook nog wel even bij ;-) Ik heb de hut gevonden en heb er een uurtje gezeten, maar helaas de ijsvogel liet zich niet zien, misschien dat ik er nog wel eens naar toe ga en dan een hele dag ga zitten, maar daar moet ik nog maar eens goed over nadenken ;-)
Mijn dag was in ieder geval super geslaagd en heb dan ook waanzinnig genoten van deze leuke steenuiltjes, heb de rest van de dag/avond ook met een flinke glimlach rond gelopen, en nu ik zo dit blog aan het maken ben komt alles weer boven en beleef ik de dag gewoon weer opnieuw, geweldig !!
